De mooiste weg....

22 juni 2016 - Jasper Nationaal Park, Canada

De volgende dag vertrekken wij op tijd naar Jasper via de Icefield Park Way, volgens sommige de mooiste weg ter wereld. Of dit zo is, oordeel zelf want we hebben de hele weg gefilmd. Wij hadden er geen woorden voor. Het begon heel intiem met hoge bomen om ons heen die het verdere uitzicht benemen. Maar dan komen de bergtoppen in beeld. Die steeds meer het uitzicht overnemen tot dat we weer wat dalen en de bomen het weer terugwinnen. Na vele oh's en ah's worden we er gewoon stil van. Onderweg hebben we Athabasca Glacier en de Skywalk bezocht. Na een uur rijden zijn we gestopt op een parkeerplaats met een geweldig uitzicht op een bergtop. Daar hebben we ontbijt gemaakt. Wat fijn is dat toch, je eigen keuken bij de hand. Rond 10.30 komen we bij de gletsjer aan en die is echt niet te missen. De enorme ijsplaat is goed zichtbaar vanaf de weg. We hebben ons aangemeld en na iets meer dan een half uur vertrekken we met een gewone bus de berg op die grenst aan de gletsjer. Daar boven wachten de bussen met supergrote banden op ons. Wat een enorme machines! Onderweg wordt er diverse informatie gegeven over de ice explorer, zoals die grote bussen genoemd worden over de gletsjer en de omgeving. Enkele bijzonderheden, er zijn 23 ice explorers waarvan 22 daar. De enige andere is op de Zuid Pool, daar worden onderzoekers mee rond gereden. Als we de berg verlaten wordt voordat de gletsjer wordt opgereden er door een waterbad gereden om de modder van banden te spoelen. Want als het ijs niet wit is neemt het meer warmte op van de zon en smelt het meer. Ondanks dat en dank zij de algemene opwarming van de aarde is de gletsjer sinds 1870 al 1,5 km gekrompen. Toch is die op sommige plekken bijna 300 meter dik. Verder lijkt de gletsjer en sommige meren zeer blauw. Dat komt doordat het ijs over de stenen schaaft. Hierdoor ontstaat zeer fijn stof, rock flower. Dit stof zorgt er voor dat het blauw in het zonlicht wordt teruggekaatst. Als laatste feitje en dan zal ik jullie er niet meer mee vermoeien gaat over de bomen die rondom de gletsjer staan. In verhouding met de eerdere woudreuzen zijn dit maar kleine, zelfs wat zielig uitziende bomen. Toch zijn die al honderden jaren oud. Maar door de slechte omstandigheden groeien ze maar 40 dagen per jaar. Ook zijn er bloemsoorten die er 10 jaar over doen om voor de eerste keer een bloem te laten bloeien. Einde les.

Na de gletsjer is nu de skywalk aan de beurt. Dat is een soort groot hoefijzer wat uit de bergwand steekt en boven een canyon hangt. Wat het echt bijzonder maakt is dat de bodem van glas is, je kijkt dus zo de canyon in. Een hele bijzondere ervaring om er overheen te lopen, je ziet alles in een heel nieuw perspectief. Maar mijn verstand en gevoel raken in de war. Je weet dat het veilig is maar toch schrikt je lijf.

Dan op naar de Wapiti campground, deze naam heeft het te danken aan de wapiti (herten) die hier veel voorkomen. We zijn benieuwd, want we hebben al heus wat dieren gezien maar een beer nog niet. Nu zijn er genoeg mensen die naar Canada gaan en geen beer zien dus er zijn geen garanties. Maar op onze vorige campground bij Lake Louise wordt heel veel gewaarschuwd voor beren. Als je met een tent bent mag je ook alleen in een met elektrisch hek beveiligde veld staan. Dus ja, dan verwacht of hoop je toch wel een keer een beer te zien. Maar helaas, dat geluk hebben wij nog niet gehad. Aan het eind van de avond maken wij nog hoopvol een rondje op de campground maar komen geen wapiti tegen. De volgende ochtend kunnen we wat langer dan normaal blijven liggen. We kunnen eindelijk wat regelen voor het deurtje wat van onze camper is afgewaaid en we gaan varen over Lake Maligne. Arie is al wel op en als hij iemand met een camera ziet opent hij de deur van onze camper. Daar vlakbij staat een hele kudde wapiti's, zo naast onze camper. Na een paar foto's wordt ik mijn bed uit getrommeld om ook te komen kijken. Wat een prachtige beesten en best groot eigenlijk. Er liggen zelfs een paar kalfjes bij, echt ontzettend leuk. Nu zou je kunnen denken dat deze herten op de camping zijn omdat ze gevoerd worden. Maar ik denk het niet, het is ten strengste verboden en je kan er de campground voor afgezet worden. Sterker nog het is zelfs strafbaar om te voeren.  

Foto’s

2 Reacties

  1. Lisette:
    25 juni 2016
    Mooi om te lezen! Bijzondere ervaring!
  2. Arie en Bianca de Graaf:
    29 juni 2016
    Dank je wel Lisette, het is zeker bijzonder om dit te ervaren.