Yosemite en Mono Lake

Eindelijk is het zover, we gaan naar Yosemite. Het bezoek aan dit park was voor mij de belangrijkste reden om voor het Zuid Westen van Amerika te kiezen. Als kind heb ik een film over Yosemite gezien en toen besloot ik dat ik daar naar toe wou als ik groot was. Nu is het dus zover. 

Het is geen stralende dag, er is 50% kans op buien vandaag. Gezien het mooie weer in San Francisco hebben we echt nog niets te klagen gehad. Als we in de valei komen is het best lekker. Het is droog en we hebben geen jas nodig. Nadat we het visitors center hebben bezocht om er zeker van te zijn dat alle wegen open zijn gaan we op pad naar Glacier Point. Vanaf hier heb je een prachtig overzicht op de valei. Na een schitterende rit van 1,5 uur komen we bij de parkeerplaats. Het is aardig donker aan het worden dus we trekken de jassen maar uit voorzorg aan. Jammer dat we de paraplu niet mee hebben genomen want we zijn amper onderweg en het begint hard te regenen. De wandeling naar het uitzichtpunt gaan we niet maken. Het uitzicht is namelijk weg!

Maar goed, we gaan vrolijk verder naar het zuiden van het park. Hier staan mammoetbomen of te wel de giant sequoia's. Sommig van deze bomen zijn 75 meter hoog en meer dan 3000 jaar oud. Of het nu regent of niet, zien zal ik ze heus wel. Dat klopt ook, we zien ze staan en een beetje regen houdt ons niet tegen. Dus met regenkleding en paraplu gaan we op stap. We zijn de parkeerplaats nog niet af of het begint te onweren en keihard te hagelen. Dat zijn geen omstandigheden om een boswandeling te maken. Dus maar weer hup de auto in. Na 10 minuutjes klaart het heel even op. Net genoeg om nog een paar foto's te maken. Dan stroomt het weer met bakken uit de hemel. We gaan maar weer naar het hotel.

Als we 's ochtends wakker worden is het aardig opgeklaard. Het zonnetje schijnt zelfs lekker. Weer bij het park aangekomen ga ik opnieuw proberen een paar mammoetbomen te zien. En bij proberen blijft het ook deze keer. Deze keer waren we al een kwartier onderweg toen we mensen tegen kwamen die ons waarschuwde. De weg was afgesloten, dit door de bosbranden die daar eerder hadden huisgehouden. Ik was er ook wel beetje bang voor geweest. De hele autoweg is afgesloten geweest. Gelukkig was die wel weer open.  We gaan maar verder. Ook hier is het prachtig, na elke bocht wil je eigenlijk weer stil staan om opnieuw foto's te maken. Echt bijzonder om op het eind zelfs in de sneeuw te staan. Dat hadden we niet verwacht. 

Rond 17:00 bij ons hotel aangekomen recht tegenover Mono lake. Een heel bijzonder meer, mogelijk één van de oudste ter wereld en omdat er tufa's staan. Wat dat zijn? Een soort kalkafzetting wat door ondergrondse bronnen is opgestapeld. Hier zijn geen diertjes aan het werk geweest maar het principe lijkt wel een beetje op een koraal. Toen het water in het meer fors daalde kwamen de tufa's boven water.