Whistler en Vancouver Island

Ook de campground die we voor vanavond hebben uitgezocht is privé eigendom. Als we aankomen ziet het er vol maar gezellig uit. Het lijkt erop dat er veel vaste gasten zijn, de uitgebreide bouwsels en versieringen om de campers en enorme caravans laten dat gemakkelijk raden. Als we aanbellen bij de receptie wordt de deur geopend met de strenge vraag, Where are you from? Holland lijkt het juiste antwoord te zijn want daarna gaat de deur met een glimlach open. De eigenaren blijken 15 jaar terug vanuit Duitsland naar Canada te zijn geëmigreerd. Er blijkt nog één plek vrij te zijn en die mogen wij. Eenmaal op de plek lijkt het of de eigenaren ook hun buren mee hebben genomen. Op vele naambordjes bij de plekken staan Duitse namen. Arie kookt vanavond en het is heerlijk. Net als ik hem dat vertel, klinkt er ineens een stem achter ons, “dat zal wel”. Blijkt het Nederlander te zijn die al meer dan 30 jaar geleden naar Canada is verhuist. Hij vertelt dat hij na 1 vakantie genoeg wist en is gegaan. Alleen voor familiebezoek is hij nog teruggegaan. Leuk even gekletst met deze man, om een lang verhaal kort te maken. De rest van de vaste buren zijn Duitsers, hij en zijn vrouw zijn Hollanders.

Route 99, ja ik heb best vaak aan de Albert Heijn gedacht. Toch is dat echt het wegnummer van Cache Creek naar Vancouver. Wat een geweldige beleving is deze weg. Van diep in het bos te grootse vergezichten aan elkaar gebreid door vele rivieren en beekjes. Wij hebben deze weg ongeveer 300 kilometer gevolgd maar ons geen moment verveeld. Het enige nadeel is dat door de vele bochten, stijgingen en dalingen tot wel bijna 20% er geen snelheid inzit. Zeker niet met ons uit de kluitengewassen melkpak. Natuurlijk we hebben vakantie maar ook die tijd is niet oneindig, helaas. Aan het eind van de middag komen we aan in Whistler. Het dorp dat samen met Vancouver de Olympische spelen van 2010 heeft georganiseerd. Daarna moet het super toeristisch zijn geworden. Helemaal niet erg, na alle ontberingen in de natuur (geen internet of mobielbereik ;) is het ook wel weer eens fijn om een bakkie bij Starbucks met wifi te doen. Onze camper staat hoog boven op een berg met uitzicht op nog meer bergen. Of te wel, we zijn weer in de bergen.

Na de vele kilometers van gisteren doen we het vandaag rustig aan. We komen pas rond 11.30 aan in het centrum van Whistler. Het lijkt al best druk en we moeten even zoeken naar een parkeerplaats. Gelukkig zijn ze in Canada helemaal ingericht op campers, na even zoeken lukt het toch vrij makkelijk om een parkeerplek te vinden. Het centrum is vlakbij en we lopen zo door het gezellige dorp heen. Ook al schijnt de zon en is het lekker warm, het doet echt aan als een wintersport dorp. Komt door de bouwstijl denk ik. Ook het uitzicht op diverse bergtoppen met sneeuw helpt wel bij dat gevoel. Wij hebben lekker gewinkeld en natuurlijk de olympische ringen op de foto gezet.

Onze volgende campground ligt vlakbij de veerboot naar Vancouver Island. We hebben besloten om 2 dagen aan de Westkust te verblijven en daarna nog 1 dag Victoria te bezoeken. Het reizen van de rechterkant van het eiland naar de linkerkant neemt veel tijd in beslag. Daarom nemen we de ferry om 6:20 uur. Erg vroeg, zeker omdat je tussen de 30 en 60 minuten van te voren aanwezig moet zijn. Echt geen spijt van. Het is schitterend weer en een heerlijke overtocht. In de verte zien we met verrekijker iets wat lijkt op twee orca's. Verder helaas geen walvissen of zo gezien. Net na de middag bereiken we de Westkant van het eiland. We zijn lekker op tijd en gaan daarom lekker door naar het strand. Alleen van de zilte lucht wordt ik altijd blij. Op af en toe een surfer is het strand leeg. Heerlijk gewandeld met de wind in het haar, op de compacte zandlaag. Wat erg opvalt is zijn de gigantische hoeveelheden drijfhout. Goed verklaarbaar, want we hebben ontzettend veel boomstammen in de rivieren gezien. En ook onderweg op de veerboot zagen we behoorlijk wat drijven. Dat het hout dan uiteindelijk op het strand aankomt is dan ook niet zo vreemd. De zelfde route lopen we terug maar dan in het bos wat aan het stand grenst. Aangekomen bij de camper zijn we er nog niet klaar mee. Verderop zijn nog wandelingen van elk 1 kilometer rond door het regenwoud. Want kennelijk heb je ook regenwouden in niet tropische landen. Dus we stappen vrolijk verder. Het zijn wandelingen op boardwalk paden, of te wel op houten vlonders. Maar al snel veranderen deze in trappen naar beneden gevolgd door smalle planken. Wat geeft het, het is er zo mooi. Zeer veel variatie in planten en ook erg dicht begroeid. We begrijpen inmiddels dat dit ook een regenwoud is. Na een halve kilometer dalen gaan we nu stijgen. Niet zo vreemd als je in een cirkel loopt, het lijkt alleen veel langer! Na deze fitnessronde zijn we wel even uitgewandeld dus weer terug naar de campground.