Een V8 van Cruise Canada.

Als ik dit schrijf zitten de eerste 2 nachten in de camper er alweer op en de derde komt er aan. Het ophalen van de camper ging heel vlotjes. Mochten al om 12.30 komen en werden meteen geholpen. Daarna werd in rap tempo uitleg gegeven over alle functionaliteiten. Hup de koffers erin en gaan. Wij hebben een camper van 7,6 meter lang, 3 meter breed en 3,7 hoog. Het maximaal toelaatbaar gewicht is 5.216 kg. Ondanks deze cijfers heeft de V8 geen enkele moeite om ons tijdelijke huis opgang te krijgen en te houden. De enige twee beperkingen zijn de wegligging, vergelijkbaar met een pak melk en de grote van de draaikolk in de benzinetank. Volgens het boekje zou het 1 op 4 moeten zijn. Hoop dat die cijfers beter kloppen, dan die fabrikanten opgeven.

Na een uurtje rijden wordt er druk naar ons gezwaaid. Niet omdat wij er zo aardig uitzien maar omdat er iets van de camper is gewaaid. Oh nee! We hebben toch niet een klep vergeten af te sluiten? Na een snel rondje om de camper blijkt dat er een beschermkapje van de waterpomp ontbreekt. Niet iets wat hadden kunnen voorkomen. Maar toch, wat nu? Gebeld met de hulpdienst. We mogen verder rijden en worden later teruggebeld voor een oplossing.

Onderweg nog even ingeslagen bij de Walmart voor de komende weken en door naar onze eerste campground. Deze ligt bij het plaatsje Hope, is niet een hele bijzondere campground maar wel vlak bij de tunnels gelegen. Deze tunnels zijn overblijfselen van een treinspoor wat daar vroeger liep. We worden vriendelijk geholpen en hebben de camper zonder moeite aangesloten op de electriciteit en het water. Daarna voor het eerst gekookt in de camper. Gaat heel makkelijk, ondanks de kleine ruimte. Na het eten zijn we allebei moe maar er moet nog wel van alles worden opgeruimd en het bed opgemaakt. Zucht, in een hotel plof je er zo in. Even de tanden op elkaar en doorpakken, want dit is eenmalig. Of in elk geval beter dan elke dag de koffer en de auto in en uitpakken. Met z'n tweeën is het zo klaar en kunnen we eindelijk slapen. Met 1.90 bij 1.40 zijn wij blij dat we niet de langste zijn en het ligt verder prima. Wel ben ik nu al blij dat ik een extra slaapzak bij mij heb. Want met een graad of 8 en behoorlijk veel regen is het niet echt warm.

Het is nog lekker vroeg als we opstaan en gelukkig ook droog. Na het ontbijt een fijne wandeling naar de tunnels gemaakt. Vanaf de campground wordt aangegeven dat het slechts 300 meter verder op is. In werkelijkheid drie keer zo ver, maar dat mag de pret niet drukken. Het is een leuke wandeling en vooral de kolkende rivier die we onderweg tegenkomen maakt veel indruk. De tunnels zelf vonden wij niet erg bijzonder.

Aan het eind van de ochtend richting Manning State Park vertrokken. Waar je vanuit Vancouver naar Hope het gevoel hebt dat je de natuur in trekt, wordt het nu steeds ruiger. Dat belooft wat als we straks in de buurt van de Rocky Mountains komen. De bergen om ons heen zijn ongeveer 1800 meter hoog en staan vol met naaldbomen. Het doet ons aan het Zuiden van Duitsland denken. Na een mooie rit langs een rivier met hier een daar prachtige uitzichten komen we op de campground aan. Het ligt midden in het bos en de plekken zijn omringd door grote naaldbomen. Bij de ingang hangt een bordje met de tekst, zoek zelf maar een plek uit. Vrije plekken zijn te herkennen aan de groene briefjes. Vanmiddag komt er iemand langs om de huur op te halen. Best fijn dat je zelf mag uitzoeken. Al snel een plek uitgezocht en we zijn er klaar voor om de boel te verkennen. Vlak bij de camping zit een meer en daarlangs hebben wij gewandeld. Onderweg verschillende vogels gezien, onder andere prachtige boerenzwaluwen. Wij zien deze in Nederland ook vaak langs de Vecht maar deze hadden een veel beter wasmiddel want de kleuren waren veel intenser.

Ook vanavond koken we weer zelf. We maken het ons niet te moeilijk gemaakt en hebben gekruide kip gekocht met rijst en bonen. De kip is echt heel erg lekker maar er hangt nu een sterke knoflook lucht in de camper. Dit is de eerste keer slapen in een gebied waar beren voorkomen. Nu maar hopen dat ze niet van knoflook houden!

En toen werd het donker en koud. Heel erg koud. Omdat we nog vroeg in het Canadese seizoen zitten hebben wij ons goed voorbereid op kou. Dus ingepakt in bed hebben wij het niet koud gehad. Ik had alleen niet verwacht dat het moment al zo snel zou komen. In de Rocky Mountains hebben wij bij de meeste plekken elektriciteit zodat de kachel in de camper aan kan. Maar bij deze plek en de volgende niet. Deze plek heeft sowieso niets meer dan stilte en bomen. Zelfs geen mobiel bereik! Ook een bijzondere ervaring. 's Ochtends was het echt super koud, het valt dan niet mee om onder de warme dekens vandaan te komen. Daarom snel een wandeling gemaakt want stil zitten is geen optie. Wij weten niet hoe koud het was, geen thermometer bij ons. Maar het hout van bruggetjes was bevroren. Na een stevige wandeling door het bos zijn we een beetje op temperatuur gekomen. Maar na het ontbijt zijn we er toch snel van doorgegaan. Want stilzitten bij deze temperatuur is geen optie, brrrr.